Հայանպաստ և հակահայ հոդվածները թարգմանաբար ներկայացվում են «Մարմարայի» էջերում

«Թուրքիայի թերթերում հեղինակավոր քրոնիկագիրներ, խմբագիրներ կան, ովքեր հայոց իրավունքները և հայոց դատը ավելի լավ են պաշտպանում, որպիսին մենք շատ դեպքերում չենք կարող ներկայացնել,- գրողների տանը կազմակերպված հանդիպման ժամանակ ասաց Պոլսում լույս տեսնող «Մարմարա» թերթի խմբագիր, արձակագիր Ռոպեր Հատտեճյանը: Հայանպաստ և հակահայ հոդվածները թարգմանաբար ներկայացվում են «Մարմարայի» էջերում: Ռ. Հատտեճյանի խոսքով` Պոլսում, նաև Սփյուռքում և Հայաստանում պետք է տեղյակ լինեն, թե թուրք մտավորականներն ինչ են մտածում հայ ժողովրդին վիճակված ճակատագրի մասին:

Անդրադառնալով պոլսահայ գրականությանը` Ռ. Հատտեճյանն ասաց, որ 1917, 1918, 1920 թվականներին Պոլսում կար հայ մամուլ, և նրանում այնպիսի գրականություն, որ անհավատալի է: «Ես չեմ գտնում այն հարցի պատասխանը, թե ինչպե՞ս կարող էին 1915-ից հետո հայ գրականություն ստեղծել: Բայց եթե նրանք վայր դնեին իրենց գրիչը, վերանար հայ գրականությունը, մենք գոյություն չէինք ունենա Թուրքիայի մեջ»,-ասաց Ռ. Հատտեճյանը: Նա շուրջ 45 տարի «Մարմարա» օրաթերթի խմբագիրն է և համաձայն չէ այն կարծիքին, թե լրագրությունը խանգարում է գրականությանը:
«Իմ հրապարակախոսության մեջ գրականություն կա և իմ գրականության մեջ` հրապարակախոսություն»,-ասաց նա:
Գրականագետ Սուրեն Դանիելյանի խոսքով` պոլսահայ արձակագիրն իր «Հուշատետրի» հատորներով, «Առաստաղ» երկհատոր վեպով երևան է հանում հայ ժողովրդի անհանսգտությունները, հայության իր ժամանակի բնութագիրը, այն, ինչի պակասը իսկապես կա:
Ռոպեր Հատտեճյանը հանդիպման ժամանակ մասնավորապես ընդգծեց, որ Սփյուռքում և Պոլսում մտահոգիչ է լեզվի խնդիրը: «Սփյուռքում հայասեր մարդու համար ամենամեծ ողբերգությունն է տեսնել, որ հայ մարդը հայերեն չի խոսում: Այս տեսակետից մեր բոլորի համար երջանկություն է Հայաստան գալը, ուր շուրջդ բոլորը հայեր են խոսում»,-ասաց նա:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ